جوان‌سازی چهره فقط با مصرف مقدار زیادی کرم و لوسیون ضدپیری به دست نمی‌‌آید. عوامل دیگری مانند ابروهای پُرپشت و خوش‌حالت نیز در زیبایی چهره نقش دارند. با وجود ابروهای خوش‌فرم، چهره شما بدون آرایش هم جذاب‌ به نظر می‌رسد و صورت‌تان مانند یک عکس زیبا با کادربندی حرفه‌ای خواهد بود. از آنجایی که موهای ابرو نیز مانند موهای سر دچار ریزش می‌شوند، ریزش ابرو می‌‌تواند به یک دغدغه مهم برای بسیاری از افراد تبدیل شود.
ریزش ابرو چیست؟
در علم پزشکی به ریزش مژه‌ها و ابروها، ماداروزیس (Madarosis) گفته می‌شود. این مشکل در طیف وسیعی از اختلالات، از بیماری‌های پوستی موضعی گرفته تا بیماری‌های سیستمیک پیچیده‌، رخ می‌دهد.

ریزش ابرو ممکن است فقط در یک ابرو اتفاق بیفتد و یا اینکه هر دو ابرو را درگیر کند. از دیگر علائم این عارضه می‌توان به مواردی نظیر خارش، خشکی پوست، ریزش و یا کم‌پشت‌شدن مو در سایر قسمت‌های بدن اشاره کرد.

علت ریزش ابرو
1) آسیب فیزیکی (تروما)
شایع‌ترین علت ریزش ابرو، آسیب فیزیکی یا همان تروما است. این آسیب امکان دارد در اثر استفاده از ابزارهای آرایشی و کندن ابروها (آلوپسی آرتفکتا) و یا در اثر کارهایی مانند پاک کردن تتوی ابرو اتفاق بیفتد. از دیگر مثال‌های بارز آسیب فیزیکی ابرو می‌‌توان به اختلال موکَنی یا تریکوتیلومانیا اشاره کرد.

تریکوتیلومانیا
تریکوتیلومانیا (TTM) اختلالی است که در آن فرد به طور مکرر و غیرقابل‌کنترل موهای خود را می‌کند. این وضعیت به عنوان یک اختلال‌ وسواس فکری-عملی (OCD) طبقه‌بندی می‌شود. در این نوع اختلال، کندن موهای سر شیوع بیشتری دارد؛ اما افراد ممکن است موهای نواحی دیگر بدن مانند ابروها، مژه‌ها و ناحیه تناسلی را نیز بکنند. شیوع اختلال تریکوتیلومانیا در کودکان 7 برابر سایر گروه‌های سنی بوده و به‌طور کلی احتمال بروز آن در دو بازه سنی 0 تا 5 سالگی و 10 تا 13 سالگی، بیشتر است. در گروه اول کندن موها به‌صورت غیرارادی اتفاق می‌افتد و یک اختلال عادتی به شمار می‌آید. در گروه دوم، مبتلایان گزارش می‌کنند که تنها از طریق کندن موهای خود می‌توانند احساس اضطراب و نگرانی خود را برطرف کنند.

2) استرس و اضطراب
اضطراب و استرس بیش‌ازحد می‌تواند سبب تغییراتی مانند کاهش اکسیژن‌رسانی به فولیکول‌های مو و نوسان سطح هورمون‌ها شده و در نهایت منجر به ریزش موهای ابرو شود.

3) بارداری و زایمان
بارداری و زایمان می‌تواند با تغییرات هورمونی گسترده‌ای در بدن همراه باشد. این نوسانات شدید در سطح هورمون‌ها می‌‌تواند چرخه رویش مو را به هم ریخته و سبب ریزش مو شود.

4) افزایش سن
با بالا رفتن سن، افراد ممکن است متوجه کم‌پشت‌شدن و یا حتی ریزش مو در نواحی مختلف سر، ابروها، مژه‌ها و نقاط دیگر بدن شوند. چراکه با افزایش سن، برخی از فولیکول‌های مو روند تولید مو را متوقف کرده و ساقه مو رفته‌رفته نازک‌تر می‌شود. این نوع از ریزش مو طبیعی و بخشی از فرایند پیری است.

5) عدم تعادل هورمونی
اختلال در هورمون‌های تیروئیدی نیز می‌تواند یکی از عوامل ریزش ابرو باشد. این عارضه ممکن است در نتیجه یکی از موارد زیر رخ دهد:

پرکاری تیروئید (هایپرتیروئیدیسم): شرایطی که در آن بدن بیش از حد طبیعی هورمون تیروئید تولید می‌کند.
کم‌کاری تیروئید (هیپوتیروئیدیسم): وضعیتی که در آن هورمون تیروئید کمتر از میزان طبیعی در بدن تولید و ترشح می‌شود.
هر دو اختلال در تولید هورمون تیروئید با مشکل ریزش ابرو مرتبط هستند؛ با این تفاوت که در کم‌کاری تیروئید، فرد احتمالاً متوجه ریزش ابرو در محل یک‌سوم بیرونی ابرو، نازک‌ترین قسمت ابرو که نزدیک به گوش‌ها است، می‌شود.
زمانی که ریزش ابروها به این دلیل باشد، نباید زیاد نگران بود؛ چراکه ریزش مو ناشی از اختلالات تیروئیدی معمولاً موقتی است. با برگشت سطح هورمون تیروئید به میزان طبیعی آن در خون، موها مجدداً با همان تراکم سابق رشد می‌کنند.
6) بیماری‌های خودایمنی
بیماری‌های خودایمنی زمانی رخ می‌دهند که سیستم ایمنی به اشتباه، سلول‌های بدن را مورد هدف قرار می‌دهد. در بعضی از بیماری‌های خودایمنی، سیستم ایمنی بدن ممکن است به سلول‌های سالمی که در رشد مو نقش دارند، حمله کند. در نتیجه، این فرآیند می‌تواند منجر به کم‌پشت‌شدن موها و ایجاد نواحی بدون مو (ریزش موی سکه‌ای) شود.

آلوپسی آره آتا (ریزش موی سکه‌ای): نوعی اختلال است که منجر به ریزش مو به‌صورت سکه‌ای و محدود روی سر و یا سایر مناطق بدن مانند ابروها می‌شود.
آلوپسی فیبروزان فرونتال (FFA): این اختلال شکلی از آلوپسی است که در بیشتر موارد خانم‌هایی که در سنین پس از یائسگی قرار دارند را درگیر می‌کند. در ۳۹ درصد از موارد ابتلا به این نوع آلوپسی، ریزش ابرو قبل از ریزش موهای سر رخ می‌دهد.
لوپوس اریتماتوز دیسکوئید: این نوع لوپوس باعث بروز علائمی نظیر زخم‌های پوستی، اسکار (جای زخم) و ریزش موهای صورت و ابرو می‌شود.
7) عفونت‌ها
تعدادی از عوامل عفونی و شرایط مرتبط با عفونت می‌توانند منجر به ریزش ابرو شوند. برخی از این موارد عبارتند از:

جذام
جذام یکی از مهم‌ترین دلایل ریزش ابرو است. این عارضه به‌ویژه در موارد پیشرفته بیماری جذام (جذام لپروماتوز) یا در بیمارانی که دارای ضایعات پوستی روی ابروهایشان هستند، دیده می‌شود. ریزش دو طرفه ابرو و مژه تقریباً در 9.3 تا 36.5 درصد از بیماران مبتلا به جذام پیشرفته قابل مشاهده است.

بیماری سفلیس ثانویه
ریزش ابرو بدون اسکار در موارد ابتلا به سفلیس ثانویه دیده می‌شود. این نوع از ریزش ابرو به صورت کامل نیست و ظاهری شبیه به لباس بیدخورده دارد. طبق بررسی‌های انجام‌شده، استفاده از درمان‌های ضدسفلیس می‌‌تواند روند ریزش ابرو را معکوس کند. این در حالی است که سفلیس دیررس می‌تواند با ریزش ابرو همراه با اسکار مرتبط باشد.

8) اختلالات پوستی
پوست سالم برای داشتن موهای سالم ضروری است؛ چراکه مو مستقیماً از فولیکول‌های موجود در پوست رشد می‌کند. بنابراین پوست بیمار می‌تواند عاملی برای ریزش مو و ابروها باشد.

برخی از بیماری‌های پوستی می‌توانند سبب خارش و یا ایجاد بثورات پوسته‌پوسته شوند. ریزش ابرو ممکن است در اثر التهابات پوستی، خشکی پوست، مالش یا خاراندن نواحی اطراف ابرو، اتفاق بیفتد. ازجمله شایع‌ترین اختلالات پوستی که می‌توانند منجر به خارش پوست و ریزش ابرو شوند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

درماتیت آتوپیک (اگزما)
پسوریازیس (یک بیماری پوستی که باعث ایجاد بثورات همراه با لکه‌‌‌های خارش‌دار و پوسته‌پوسته می‌شود که بیشتر زانوها، آرنج‌ها، تنه و پوست سر را درگیر می‌کند)
درماتیت سبورئیک (نوعی بیماری پوستی رایج که باعث التهاب پوست، ایجاد نواحی پوسته‌پوسته و شوره شدید و مقاوم به درمان می‌شود)
9) کمبود مواد مغذی
غذایی که می‌خوریم تأثیر به‌سزایی روی سلامت پوست و موی ما می‌گذارد. بدن برای ساخت موی سالم به مواد مغذی مشخصی احتیاج دارد. کمبود مواد مغذی که در ادامه به آن‌ها اشاره است، می‌تواند سبب ریزش ابرو شود:
کمبود اسید چرب: طبق بررسی‌های صورت‌گرفته در یک مقاله مروری در سال ۲۰۱۷، کمبود اسیدهای چرب‌ در بدن‌ می‌تواند سبب ریزش ابرو شود. اسیدهای چرب در موادی مانند ماهی، آجیل و دانه‌ها وجود دارند.
کمبود بیوتین: مصرف مقادیر ناکافی بیوتین می‌تواند سبب نازک‌شدن ساقه مو و یا ریزش آن شود. اگرچه بیوتین یکی از مکمل‌های محبوب برای رشد مو به شمار می‌رود، با این حال شواهد کمی در رابطه با اثربخشی آن وجود دارد.
کمبود زینک: از دیگر مواردی که باعث ریزش مو می‌شود، کمبود زینک است. بر اساس نتیجه‌گیری‌های انجام‌شده در یک مقاله مروری، مصرف مکمل‌های زینک می‌تواند به رویش مو در افرادی که دچار کمبود این ماده هستند، کمک کند.
اسیدهای چرب در انواع آجیل وجود دارند.

10) عوارض دارویی
ریزش مو می‌تواند از عوارض جانبی مصرف برخی از داروها باشد؛ این عارضه ابروها را نیز درگیر می‌کند. ازجمله این داروها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

آسیترتین: نوعی داروی رتینوئید است که برای درمان اختلالات پوستی نظیر پسوریازیس استفاده می‌شود.
داروهای شیمی درمانی: داروهایی که برای درمان سرطان‌ مورد استفاده قرار می‌گیرند.
والپروئیک اسید: نوعی دارو که برای درمان انواع تشنج و اختلال دوقطبی استفاده می‌شود.
11) اختلالات ژنتیکی
ریزش ابرو به دلیل اختلالات ژنتیکی، نسبت به دلایل دیگری که ذکر شد، شیوع کمتری دارد؛ با این حال، اختلالات ژنتیکی خاص می‌توانند سبب ریزش ابرو شوند. ازجمله این اختلالات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

دیسپلازی اکتودرمی: به گروهی از اختلالات اطلاق می‌شود که پوست، مو، ناخن‌ و حتی دندان را درگیر می‌کنند. این اختلالات همچنین می‌توانند سبب کم‌پشت شدن و یا ریزش مو در ابروها، مژه‌ها و سایر نقاط بدن شوند.
سندرم نترتون (Netherton syndrome): یک اختلال نادر است که پوست، مو و سیستم ایمنی بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند سبب شکننده و آسیب‌پذیر شدن موهای فرد شود. در این اختلال هر تار مو دارای برآمدگی‌هایی در فواصل منظم (مانند برآمدگی‌های شاخه‌های بامبو) بوده و از همان بدو تولد در فرد قابل مشاهده است.
12) عوامل دیگر
ازجمله سایر عواملی که سبب ریزش ابرو می‌شوند و از شیوع کمتری برخوردار هستند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تشعشع
بیماری آمیلوئیدوز (بیماری نادری که در اثر تجمع پروتئینی به نام آمیلوئید در اندام‌ها ایجاد می‌شود. تجمع آمیلوئید ممکن است باعث شود اندام‌ها به درستی کار نکنند)
بیماری سارکوئیدوز (بیماری نادری که باعث ایجاد تکه‌های کوچک بافت متورم در برخی اندام‌های بدن مانند ریه، غدد لنفاوی و پوست می‌شود)
سوختگی‌های شیمیایی
سرطان سلول‌های پایه‌ای پوست